Picture a place where it all doesn't hurt.
Where everything's safe, and it doesn't get worse...
Deze zin blijft me triggeren als ik naar 'Trustfall' luister van Pink.
Je vrij voelen van pijn lijkt zo banaal. We moeten doorgaan, ook al zijn we gekwetst. We moeten blijven werken, ook al worden we ziek. We moeten blijven presteren, ook al worden we geconfronteerd met verlies. Stilstaan in deze wereld is onaanvaardbaar.
En het is net dat, waarvan ik wil dat we ons bewust worden. We zijn het waard om onze plek in deze maatschappij zelf in te vullen. Jezelf mogen zijn, die vrijheid terug ervaren. I'm all out of life, I'm all out of love, I'm all out of fight... weer die Pink. Het is ok om jezelf te zijn.
In mijn sessies leg ik dan ook de nadruk op het ervaren van vrijheid. Vrij van pijn, vrij van negatieve gedachten, vrij van verantwoordelijkheden die je weerhouden om jezelf te zijn. De vraag die je je kan stellen is: voel jij je vrij genoeg om jezelf te zijn?
Denken dat je vrij bent is niet hetzelfde als je vrij voelen. Je overtuigingen en gedachten zitten geprogrammeerd in je hoofd en in je voelen. We hebben zoveel rollen in ons leven (ouder, kind, mentor, collega, student, vriend(in), partner,...). Voor je het weet, is de rol om jezelf te zijn onmogelijk te combineren met de andere rollen. De vraag die je je opnieuw kan stellen is: hoe vrij voel je je echt?
Combinatie van al die rollen brengt vandaag veel stress voor je mee. Van zodra je lichaam stress ervaart, dan komt deze in overlevingsmodus. Dit gebeurt geheel automatisch dankzij ons autonoom zenuwstelsel. De vraag die je je kan stellen: hoeveel stress heb ik eigenlijk?
Hoe weet je of je stress hebt? Vroeger was een stresserende situatie heel duidelijk: als je in gevaar was owv een roofdier dan koos je lichaam (autonoom zenuwstelsel) het meest geschikt overlevingsmodus (freeze/fight-flight/connect). Vandaag is een stresserende situatie meer complex: een toxische relatie, een slechte baas, een collega die veel energie vraagt, een deadline, een verontrustend nieuwsbericht, een zieke geliefde,... de vraag die je je kan stellen: waarover maak ik me zorgen?
Eén van de overlevingsmodi van je lichaam is vluchten: je probeert je pijn niet te voelen. Je klampt je vast aan iemand, je springt van relatie naar relatie, je vlucht in alcohol, je experimenteert met drugs, je gaat vreemd, je favorieten hobby is bingewatching, je ervaart cravings. De vraag die je je kan stellen is hoeveel stress ervaar je in je leven?
Ons lichaam onthoudt trouwens negatieve emoties. Vaak denk je dat een gebeurtenis van je jeugd geen impact meer heeft: "Ik heb dat geplaatst". Ja, dat heb je inderdaad gedaan : Je hebt het letterlijk geplaatst in je cellen en je spieren. Er is voldoende wetenschappelijk onderzoek dat aantoont dat chronische ziekten en ontstekingen veroorzaakt worden door stress. De vraag die je je kan stellen is: heb ik op dit moment ergens pijn in mijn lichaam?
Van zodra je je bewust wordt:
- dat je eigenlijk aan het functioneren bent onder stress...
- dat je lichaam constant in overlevingsmodus is...
- dat als je denkt te ontspannen van de stress, je eigenlijk nog steeds in overlevingsmodus zit...
- dat je eigenlijk jezelf niet meer bent...
dan wordt het tijd om terug jezelf te zijn!
Als je een koerswijziging in je leven wilt maken, is het cruciaal om je gewoontes te observeren. Doe dit met liefde voor jezelf: wees mild en zonder oordeel. Zodra je jezelf beter voelt, zal je autonome zenuwstelsel deze signalen ook via de bloedbaan naar je hersenen sturen.
Mijn laatste vraag voor je is: Ready to feel free again?